چگونه شهرهای هوشمند می‌توانند به مقابله با تغییرات آب و هوا کمک کنند؟

کشورها در سرتاسر جهان اهداف تهاجمی گوناگونی را برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تعیین کرده‌اند. برای دست‌یابی به چنین اهدافی،‌ شهرها نیاز خواهند داشت که مشخصاً‌ از انرژی بسیار کمتری استفاده کنند. شهرهای هوشمند می‌توانند انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهند.

امروز ۵۵ درصد از جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی می‌کنند. پیش‌بینی می‌شود این میزان تا سال ۲۰۵۰ به ۶۸ درصد نیز افزایش یابد. شهرها مسئول اکثر فعالیت‌های اقتصادی جهان، مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه‌ای هستند؛ بنابراین برای کاهش قابل توجه تولید گازهای گلخانه‌ای، مراکز شهری نیاز دارند که هم از انرژی کمتری استفاده کنند و هم از دوره‌های زمانی که انرژی تجدیدپذیر متناوباً در دسترس است بهره‌ی بیشتری ببرند.

انتظار می رود که «شهرهای هوشمند» نقشی محوری در دست‌یابی به این اهداف داشته باشند.

در حالی که عملکردِ صددرصدیِ شهرهای هوشمند ممکن است یک رؤیای دور به نظر برسد، برخی از مراکز شهری در حال شروع به اجرای فناوری‌های هوشمند هستند. به عنوان مثال در سنگاپور که اغلب به عنوان یکی از موفق‌ترین شهرهای هوشمند جهان رتبه‌بندی می‌شود، پیشرفت‌هایی برای روش‌های رفت‌وآمد در حال انجام است. برای نخستین بار در سال ۲۰۱۵ اپلیکیشنی به نام «Beeline» ساخته شد که در خدمات اتوبوس‌رانی استفاده می‌شد. این برنامه توسط دولت پشتیبانی می‌شد؛ به این صورت که داده‌های ناشناس را با اپراتورهای اتوبوس‌رانی خصوصی به اشتراک می‌گذاشت تا مسیرهای جدیدی را تعیین کند که توسط تقاضای جامعه تعیین می‌شد. این امر به حمل‌و‌نقل عمومی کارآمدتری منجر شد و به کاهش استفاده از خودروهای شخصی کمک شایانی کرد.